Najbardziej znana świątynia Hanoi – Świątynia Literatury

W całym Hanoi znajduje się łącznie około 180 świątyń i pagód, lecz bez wątpienia najpiękniejszą i największą z nich jest Świątynia Literatury, oddalona od centrum miasta o zaledwie 2-3 kilometry, położona w dzielnicy Đống Đa. Trasę do Świątyni można wedle upodobania pokonać pieszo, za pomocą autobusu lub taksówki. Tuż za jej murami pomimo panującego wokół miejskiego chaosu znaleźć można nieprawdopodobną ciszę i spokój, która daje wspaniałe schronienie przed panującym na zewnątrz zgiełkiem.

Trochę historii

 

Twórcą Świątyni był król Lý Thánh Tông, który zbudował ją w 1070 roku, ku czci Konfucjusza, chińskiego filozofa oraz jego uczniów i naśladowców. Inspiracją do jej stworzenia była  świątynia w Qu Fu zbudowana w miejscu narodzin Konfucjusza. Miejsce na jej budowę wybrano ze względu na zachowanie pełnej harmonii z buddyjską Pagodą Jednej Kolumny i Pagodą Bích Câu.

Jej wybudowanie było jednym z najważniejszych wydarzeń kulturalnych Wietnamu, a sama Świątynia stała się prawdziwym uniwersytetem kraju. Początkowo kształcono w niej książęta i synów szlacheckich, później przekształcono ją w Szkołę Synów Narodu, a następnie rozwinęła się w narodowe centrum oświatowe. To właśnie w niej odbywały się egzaminy państwowe, które dostępne były dla wszystkich i stanowiły możliwość rozpoczęcia kariery w administracji państwowej. Dzięki takiemu rozwiązaniu zrodziła się nowa zasada zatrudniania pracowników według kwalifikacji, które posiadają, a nie według przynależności do warstw społecznych.

 

Nauka w świątyni

 

Okres studiów w Świątyni Literatury trwał trzy lata. Przedmioty, których uczono to między innymi etyka i administracja. Tematy zajęć obejmowały również klasyków konfucjanizmu, a egzaminy odbywały się ściśle według tradycji konfucjańskiej. Warunkiem koniecznym ukończenia studiów z pozytywnym wynikiem było wierne odwzorowywanie konfucjańskich pism bez możliwości jakichkolwiek własnych interpretacji.

Egzaminy kończące cały proces edukacji były niezwykle trudne. Pomimo tego, uczelnia cieszyła się ogromną popularnością wśród mieszkańców całego kraju. Spośród wszystkich, którzy pozytywnie ukończyli naukę, król przy pomocy kolejnego egzaminu wybierał dodatkowo trzech najlepszych studentów.

Na uczelni nie mogły studiować kobiety, a wiek uczących się nie odgrywał żadnej roli. Najmłodszy absolwent miał 16 lat, a najstarszy 61. Każdy, komu udało się pozytywnie zdać egzaminy, miał zapewnioną dożywotnią pozycję i miejsce pracy w jednostce administracyjnej. Zasady, którymi kierowała się uczelnia przede wszystkim dotyczyły lojalności, harmonii, wiedzy i dominowały przez cały okres jej funkcjonowania aż do momentu zamknięcia na początku XIX wieku. Niestety, edukowani w ten sposób ludzie byli ze swoimi przekonaniami zupełnie oderwani od rzeczywistości, jako że w uczelnia nie uwzględniała własnego rozwoju i metod badawczych.

Aktualnie Świątynia Literatury wraz z pagodami, dziedzińcami, bramami, sadzawkami i ogrodami prezentuje się niezwykle okazale i stanowi nie tylko cenny zabytek, ale i wspaniałe dzieło sztuki